Technika

Serwis  BBC informuje że w Norwegii została właśnie otwarta pływająca elektrownia wiatrowa. Jest to pierwsza elektrownia wiatrowa tego typu. Dotychczas na Morzu Północnym instalowano elektrownie wiatrowe, turbiny jednak zawsze przymocowywane były do podłoża w sposób podobny do stosowanego w przypadku platform wiertniczych. Na razie testowana jest jedna turbina o mocy 2,3 megawata. Jeśli zda ona wszystkie testy , w kolejnych  latach będzie stopniowo rosła liczba pływających wiatraków.

Wykorzystana w jej budowie technologia nazwana Hywind opracowana została przez koncern Statoil. Zakłada ona, że stumetrowy maszt wraz ze śmigłem zostanie zakotwiczony na głębokości 700 metrów.

Oprócz Norwegii Statoil zamierza zainstalować turbiny Hywind na wybrzeżach Ameryki Północnej, Wielkiej Brytanii, a także Półwyspu Iberyjskiego.

Turbina jest jednym z podstawowych elementów elektrowni wiatrowej. Turbina czyli silnik przepływowy wykorzystujący energię przepływającego płynu do wytwarzania energii mechanicznej. Elementem wirnika oddziałującym z płynem są specjalnie ukształtowane łopatki.

Budowa turbiny. Podstawowy element każdej turbiny jest łopatka, która jest przymocowana do piasty, tarczy lub bębna. Łopatki są przymocowane na całym obwodzie bębna lub tarczy, tworząc tak zwany wieniec łopatkowy lub palisadę łopatkową. Piasta, bęben bądź tarcza jest osadzona na wale; czasem są one wykonane jako jeden element. Wał razem z piastą / tarczą / bębnem i wieńcem łopatkowym stanowią wirnik turbiny, na którym generowany jest moment obrotowy w wyniku przepływu gazu bądź cieczy, odprowadzany wałem do maszyny napędzanej.

Zasada działania turbiny: Czynnik termodynamiczny (którym może być para wodna, spaliny, powietrze albo inny gaz) lub czynnik nieściśliwy (np. woda, ścieki, solanka, lub inna ciecz) przy odpowiedniej prędkości napływa na łopatki turbiny pod odpowiednim kątem. Płyn, działając na palisadę łopatek powoduje wygenerowanie siły działającej w pewnej odległości od osi obrotu. Na wale powstaje moment obrotowy, który można wykorzystać do napędu innego urządzenia. Turbina napędzana parą wodną nazywa się turbiną parową. Turbina napędzana gazami spalinowymi albo innymi (ale nie parą wodną) nazywa się turbiną gazową. Turbina napędzana powietrzem (wiatrem to właśnie ten typ wykorzystywany jest w elektrowniach wiatrowych) nazywana jest wiatrową, a napędzana wodą – turbiną wodną. Jeśli mamy do dyspozycji czynnik poruszający się z odpowiednio dużą prędkością (wiatr, wartka rzeka), to przy pomocy odpowiednio ukształtowanych łopatek (łopat) wirnika możemy zamienić energię kinetyczną ruchu postępowego tego czynnika na energię ruchu obrotowego turbiny. Aktualnie wiele firm zajmuje się produkcja turbin, wyszukiwarka producentów i katalog produktów pozwolą nam ocenić aktualny stan postępu technologicznego w tej dziedzinie techniki. Coraz wyższe koszta pozyskiwania energii konwencjonalnej i nacisk ze strony ekologów powoduje szybki postęp w rozwoju elektrowni wiatrowych jak i pozyskiwania energii z pozostałych odnawialnych źródeł.

Aby uzyskać jeden megawat 1MW mocy, wirnik turbiny wiatrowej powinien mieć średnicę około 50 metrów. Ponieważ duża konwencjonalna elektrownia ma moc sięgającą 1GW (gigawata), tj. 1000 MW, to jej zastąpienie wymagałoby użycia do 1000 takich generatorów wiatrowych. W niektórych krajach budowane są elektrownie wiatrowe składające się z wielu ustawionych blisko siebie turbin – tzw. farmy wiatrowe. Na polskim wybrzeżu Bałtyku oddano do użytku w 2006 roku taką farmę w miejscowości Tymień . Jednak niewielkie pojedyncze turbiny mogą być dobrym źródłem energii w miejscach oddalonych od centrów cywilizacyjnych, gdzie brak jest połączenia z krajową siecią energetyczną ( naprzykład gospodarstawa Agroturystyczne). Oceny mocy wiatru dokonywane są globalnie na podstawie pomiarów i wyników modeli numerycznych. Opracowane zostały  mapy mocy wiatru na wysokości 80 m. Lokalnie oceny wiatru dokonuje się używając mezoskalowych modeli numerycznych, które pozwalają na zejście do skali 2-10 km, a oceny mocy wiatru na skali 100-200 m dokonuje się za pomocą prostszych modeli, często uwzględniających lokalne warunki topograficzne . W Polsce tylko w niewielu miejscach sezonowo prędkość wiatru przekracza 4 m/sek, co uznawane jest za minimum, aby mogły pracować urządzenia prądotwórcze wiatraków energetycznych - wiecej informacji na temat sytułacji i możliwościach pozyskiwania energi z wiatru w dziale w Polsce.